Rock

Todos somos conscientes de que a formación que recibimos nos conservatorios é básicamente clásica. Trabállase para formar músicos de orquestra, músicos de cámara, solistas ou futuros profesores dunha tradición clásica. Todo isto é así dende hai moitos anos, pero teño a esperanza de que pouco a pouco cambiará, e poderase recibir unha educación moito máis ampla que abranga máis estilos; estilos que actualmente só poden aprenderse nalgunhas escolas especializadas (bastante caras) ou por pura intuición.
Hoxe va de Rock. Creo que somos moitos os que adoramos este estilo que é o grande protagonista da historia da música dos séculos XX e XXI. Moita xente pensa que a música do século XX caracterízase por unha falla de unificación de criterios de estilo, e que os compositores non tiñan claro un camino a seguir na evolución da música. Eu non estou dacordo; penso que a evolución levounos precisamente ao Jazz e ao Rock que son os dous grandes pilares da música moderna e contemporánea. Con isto quero dicir que sería estupendo que, pouco a pouco, os músicos formados en conservatorios ampliaramos as miras para acercarnos aos dous grandes estilos do século XX, e así enriquecer un mundo de formación clásica que quedou tan enrarecido que agora mesmo se está a disfrutar máis de recuperar a grande música do derradeiro Renacemento e o Barroco.
Alá polo ano 1969, un grupo de Rock chamado Jethro Tull, liderado polo frautista irlandés Ian Anderson, foi éxito de ventas cunha versión rock que fixeron dun Boureé de J. S. Bach. Creo que o mellor é que o escoitedes; só direi que xa me gustaría que nas clases de conxunto tamén poidérase ensinar isto. Observade a plena integración da frauta nunha agrupación de rock e pensade que todo isto xa pasou no 1969.

Boas noites.